Parafia św. Bartłomieja w Głogówku

Kaplica Oppersdorffów

Przylega ona do północnej ściany prezbiterium kościoła parafialnego. Powstała ok. 1400 r. Pierwotnie nazywana była kaplicą Krzyża Świętego i służyła kolegiacie głogóweckiej przez 200 lat jako sala zebrań. Od 1601 r. zwana jest kaplicą Oppersdorffów.

Jest niemal równej długości co prezbiterium. Nakrywa ją sklepienie o charakterystycznym "zwichrowanym" układzie. Bogato opracowane są wsporniki. Przedstawiają one zwierzęta, aniołów lub maski ludzi. Te z południowej strony symbolizują dobro, a te z północy zło i grzech. Tak zgodnie z teologią średniowieczną przedstawiano potrzebę ewangelizacji pogańskiej północy. Wystrój rzeźbiarski wsporników głogóweckiej kaplicy jest prawdopodobnie wykonany w kręgu parlerowskim. 

Przy ścianie w kaplicy uwagę przyciąga cenny zabytek, reprezentujący inną już epokę stylową: okazały nagrobek Jana Jerzego III i jego żony, wykonany jeszcze za życia ordynata przez działającego na służbie Opalińskich włoskiego rzeźbiarza Sebastiana Salę datowany na 1634 r. Został wykonany z czarnego marmuru inkrustowanego marmurem różowym. Postaci wykonane są z alabastru z naturalnymi odcieniami. Przedstawiają postać Jerzego III oraz jego żony Benigny Polikseny von Promnitz. Po bokach nagrobka znajduje się kilka płyt nagrobnych członków rodziny Oppersdorffów, pochodzących z ubiegłych wieków, a w posadzce znajduje się płyta z XVII w., zamykająca wejście do grobowca . W podziemiu, pod kaplicą znajduje się krypta rodzinna Oppersdorffów. Znajduje się w niej około 40 trumien. 

W 1780 r. na ścianie ołtarzowej powstaje polichromowane, iluzjonistyczne retabulum ołtarzowe. Przedstawia scenę Ukrzyżowania z Marią Magdaleną u stóp. Podczas renowacji w 2006 r. odkryto, że pierwotnie do malowidła należały jeszcze dwie postaci: Matka Bolesna i św. Jan Ewangelista. Tak więc obecnie fresk przedstawia pełną scenę biblijnego ukrzyżowania. Przypuszcza się, że fresk mógł być znacznie większy, ale w odtworzeniu całości przeszkadzają ubytki tynku powstałe w poprzednim stuleciu. Freski wykonane przez morawskiego artystę Franciszka Sebastiniego w XVIII wieku po raz ostatni były odnawiane gruntownie z przemalowaniami pod koniec XIX wieku. 

Ważnymi elementami wyposażenia kaplicy są dużych rozmiarów obrazy olejne, przedstawiające portrety rodzin Oppersdorffów. Są to zbiorowe portrety rodzin poszczególnych ordynatów. Niegdyś było ich w zamku około siedmiu. Dziś znajdują się jedynie dwa, oba przedstawiające Jerzego III Oppersdorffa z dwiema kolejnymi żonami i potomstwem. Wcześniejszy powstał w 1632 r. i przedstawia ordynata z Benigną Polikseną von Promnitz, drugi namalowany został w 1642 r. i przedstawia tegoż z jego drugą żoną Esterą Barbarą von Meggau. Trzeci, obraz malowany był, jak głosił napis, w 1648 r. w Warszawie. Przedstawia on Franciszka Euzebiusz Oppersdorffa z rodzina. Obecnie zakończono konserwacje.
 
Z kaplicy poprzez drewniany balkon można dojść do pięknego balkonu wkomponowanego w prezbiterium i do pomieszczenia zwanego biblioteką W pomieszczeniu tym prałat Borek urządził bibliotekę; niestety bogaty niegdyś księgozbiór nie przetrwał w całości do naszych czasów. Obecnie brak również ogromnego drzewa genealogicznego, które na zlecenie Jana Karola Edwarda Oppersdorffa wyrzeźbił w siedemdziesiątych latach XIX wieku nieznany z nazwiska rzeźbiarz z Krapkowic. Niestety cienkie drewniane elementy zostały zniszczone przez drewno jady i całość tej misternej struktury rozebrano, ponieważ groziła zawaleniem; jej fragment (tarcza z nazwiskami) wisi na ścianie północnej w kaplicy.