W piątkowy wieczór kościele parafialnym obyło się Adwentowe czuwanie dla młodzieży naszego dekanatu, chociaż byłą tylko nasza młodzież. Spotkanie dla młodzieży prowadził ks. wikariusz Sebastian Szajda ze Strzelec Opolskich. Ks. Sebastian prowadzi m.in. chór młodzieżowy, współpracował też wcześniej z nami podczas Światowych Dni Młodzieży Kraków 2015, gdy był wikariuszem w Gościęcinie.
W czwartą niedzielę adwentową naszych czterech ministrantów wraz z koleżankami z dekanatu przyjęli posługę lektoratu. Nowym lektorom błogosławieństwa udzielił nasz proboszcz, który pełni funkcję sekretarza Rejonu Opolskiego ks. Ryszard Kinder. Nowymi lektorami zostali: Dawid Felber, Szymon Szyjka, Fabian Majchrzak, Tomasz Białas i Wojciech Karel. Honorowym lektorem został Radosław Kochmaniewicz.
W tym roku w naszej parafii były dwie Pasterki. O godz. 21.00 w języku niemieckim i tradycyjnie o północy w języku polskim. Świątynia na jednej i drugiej mszy była z bardzo dobrą frekwencją. Słowo Boży wygłosił ks. dr Joachim Kobienia. Każda pasterska miała oprawę chóru i orkiestry oraz duet organy i trąbka. Niech ten czas będzie dla darem pokoju i zbawienia od przychodzącego Pana.
„Błogosławieni czystego serca….”, to błogosławieństwo chcieliśmy odkryć udając się do Zabawy i Wał Rudy, gdzie żyła, pracowała, służyła i zginęła śmiercią męczeńską bł. Karolina Kózkówna. Było jeszcze ciemno i mglisto gdy wyruszyliśmy z Głogówka wczesnym rankiem 23 listopada. W czasie jazdy autokarem zobaczyliśmy film „Zerwany Kłos”, który opowiada o życiu, tragedii i bohaterskiej śmieci bł. Karoliny. W Zabawie, gdzie znajduje się kościół parafialny i relikwie błogosławionej, wysłuchaliśmy przewodnika, który w szczegółach opowiedział o historii miejsca i życiu Kózkówny. Tam też uczestniczyliśmy w Eucharystii. Po duchowym wzmocnieniu zjedliśmy posiłek w pobliskim hotelu, by następnie wyruszyć w dalszą drogę w stronę Wał Rudy do rodzinnego domu Kózków. W duchu modlitewnym przeszliśmy szlakiem męczeńskiej śmierci bł. Karoliny. Te najważniejsze cechy, którymi żyła ta młoda męczennica, to umiłowanie modlitwy, troska o czystość, katechizacja dzieci i cnota pracowitości. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Krakowie Łagiewnikach, by odmówić koronkę do Miłosierdzia Bożego przy relikwiach św. siostry Faustyny.
Uroczystość Wszystkich Świętych z zasady ma być radością i czcią tych, którzy stali się świętymi, chociaż ich imiona nie są oficjalni zapisane przez kościół. W praktyce jednak nasze myśli są przy zmarłych i na cmentarzach. Następnego dnia, w dzień zaduszny, modlimy się na cmentarzach i w kościołach za zmarłych. Tradycja głogówecka gromadzi także wiernych na cmentarzu woskowym przy ul. Powstańców. Mszę św. w języku niemieckim o godz. 16.30 w tym miejscu, podobnie jak w poprzednich latach, sprawował ks. dr. Joachim Kobienia.
Kolejne fragmenty zabytkowych fresków i sztukaterii kolegiaty św. Bartłomieja w Głogówku odzyskały swój dawny blask. Komisja konserwatorska z przedstawicielami Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, Diecezjalnego Kustosza Zabytków, wykonawcy i parafii, protokołem odebrali prace w zakresie nawy południowej. Pięknie prezentuje się odnowiony ołtarz z płótnami przedstawiającymi św. biskupa Erazma i kleryka jezuickiego św. Alojzego Gonzagi. Boki ołtarza zdobią figury przedstawiające świętych apostołów Piotra i Pawła. Środki finansowe nie pozwoliły na dokończenie wszystkiego. Ostatnia część nawy w zakresie przęsła zachodniego doczeka się konserwacji estetycznej dopiero w przyszłym roku. Projekt naszej Parafii dofinansowali: MKiDN, Sejmik Województwa Opolskiego i Fundacja Glogovia.
Nasz kościół cmentarny po renowacji w odmienionych barwach pięknie wtapia się w kolory jesieni. Prace prowadzone na przełomie września i października polegały na oczyszczeniu gontów i dwukrotnej impregnacji drewna. Zgodnie z zaleceniem konserwatora dach będzie miał kolor naturalnego drewna, ale z biegiem czasu będzie nabierał odcieni szarości.
W niedzielę po święcie św. Michała Archanioła nasza Parafii obchodzi Rocznicę Poświecenia Kościoła św. Bartłomieja. Zwyczajowo na Śląsku ten dzień nazywamy kiermaszem. Nasza świątynia gromadzi wiernych na modlitwie od 639 lat. Tu wielu przyjęło chrzest i bierzmowanie, tu przystępujemy do spowiedzi. Tu dziesiątki par każdego roku składa dozgonną przysięgę małżeńską. Tu codziennie sprawujemy Eucharystię. Nasz kościół to przepiękne mury, ale nasz Kościół to przede wszystkim wspólnota serc wierzących.
