Kaplica Bożego Grobu
Zwyczaj budowania kaplic, naśladujących kształt jerozolimskiego kościoła Grobu Pańskiego, rozpowszechnił się w Kościele szczególnie w okresie średniowiecza. W roku 1634 hrabia Jerzy III kazał zbudować kaplicę Bożego Grobu w Głogówku., umiejscawiając ją w narożu dawnego podzamcza. Po licznych niestety przeróbkach (w 1714 r. przy odnowieniu kaplicy zmieniono jej fasadę; w 1882 r. po spaleniu się kaplicy odbudowano ją, ale nie odtworzono kopulasto zwieńczonej wieżyczki) zabytek utracił swoje pierwotne cechy.
Kaplica posiada rzut prostokąta zamkniętego wielobocznie. Wewnątrz znajdują się dwa pomieszczenia. Pierwsze, nieco obszerniejsze, ma charakter kaplicy i zarazem przedsionka W ścianie naprzeciw wejścia znajduje się nisza z niskim wejściem do drugiej części, posiadającej charakter komory grobowej i mieszczącej barokową rzeźbę Chrystusa w grobie. Na zewnątrz zamknięcie kaplicy wieńczy rząd nadwieszonych ostrołukowych arkadek.